Όσες κι όσοι βρίσκεστε στο ηλικιακό target group 25-35 θυμάστε το κοκομπλόκο -κανένας-Robert-Pattinson- που είχε δημιουργήσει ο Leonardo Di Caprio όταν έκανε ΚΑΜΠΟΥΜ ως Ρωμαίος στην κινηματογραφική μεταφορά του σαιξπηρικού έργου από τον Baz Luhrmann.
Στον «Τιτανικό» μας αποτέλειωσε, στο «The Beach» το τερμάτισε.
Ο Leo παραμένει ονειρικός και υπέροχος ως κύριος Gatsby αλλά η ταινία αυτή ξύπνησε εκείνες τις μνήμες που…
Ω! Μα δεν χρειάζεται ο πρόλογος. Ξέρετε τώρα πόσο μου αρέσουν τα αφιερώματα.
Αυτή είναι η ευκαιρία μου για να κάνω το αφιέρωμα που ΠΡΕΠΕΙ στο νεαρό -για πάντα στην καρδιά μας- Leonardo Di Caprio.
(Σου έχω δύο επιλογές για να διαλέξεις soundtrack όσο βλέπεις.)
Για να τον καψουρευτείς από την αρχή αυτό:
για πιο μαγκιά και αλάνι αυτό:
Πι.Ες. Σαν να ήταν χθές θυμάμαι που ήμουν 11 ετών και είχα πάει να δω σε θερινό το «Romeo & Juliet».
Λεπτό το λεπτό ερωτευόμουν όλο και πιο ειλικρινά, βαθιά και απόλυτα τον Leo ενώ το επόμενο πρωί θυμάμαι επίσης οτι είχα χώσει την γιαγιά μου να με κάνει tour στα περίπτερα της Σαρωνίδας για να αγοράσω όλα τα περιοδικά -τύπου Super Κατερίνα και Αφισόραμα- που ενδεχομένως είχαν υλικό από Leonardo. Ο τοίχος μου του άνηκε. Και ποτέ κανένας δεν πήρε την θέση του.
Πι.Ες. 2. Όταν κάποια στιγμή η απόγνωση οτι δεν θα τον συναντήσω ποτέ φώλιασε στην ψυχή μου έκανα τρελό drama σκίζοντας με μανία όλες τις αφίσες του.
Χωρίσαμε..
boo!
 "Pin It")
