…και σου έφτιαξα μερικές σκέψεις. Στα σκοτεινά. Πολύ προσωπικές. Δεν ξέρω αν είναι καλές ή κακές. Φωτεινές ή μελαγχολικές. Είναι όμως πολύ αληθινές. Είναι δικές σου, δικές μου, είναι εκείνου του τύπου που βλέπεις να κάθεται απέναντί σου.
Είναι οι σκέψεις που συνήθως δεν μοιράζεσαι. Αλλά είναι οι πιο πραγματικές σου και γι αυτό τις κρατάς για σένα. Tουλάχιστον μέχρι να αισθανθείς εκείνη την ασφάλεια που θα σου επιτρέψει να τις βγάλεις από μέσα σου και να τις κάνεις λέξεις, φθόγγους, ήχους και να τις προσφέρεις στον άλλον σαν δική σου μικρή θυσία.
Είναι οι σκέψεις που σε ξεγυμνώνουν. Και στ’αλήθεια κάνεις καλά που τις προστατεύεις.. μακάρι να μην χρειαζόταν..αλλά κάνεις καλά.
boo!
8
